4 می 2022 - در یک مطالعه مورد شاهدی بزرگ مبتنی بر جمعیت در ایتالیا، مشخص گردید که استفاده طولانی مدت از یک مهارکننده پمپ پروتون (PPI) با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.

با افزایش طول مدت درمان از 8 هفته به بیش از 2 سال، خطر ابتلا به دیابت از 19% به 56% افزایش یافت و درمان طولانی مدت حتی با خطر بالاتر برای ابتلا به دیابت  در جوانترین بیماران (40 تا 65 سال) و کسانی که مبتلا به اکثر بیماری های هم آیند بودند، مرتبط بود.

دکتر استفانو سیاردولو، از دانشگاه میلانو-بیکوکا در ایتالیا و همکارانش در مقاله ی خود که اخیراً به صورت آنلاین در ژورنال Clinical Endocrinology & Metabolism منتشر شد، نوشتند: نتایج تحقیقات ما نشان می دهد که "پزشکان باید از تجویز غیرضروری این دسته از داروها، به ویژه برای استفاده طولانی مدت خودداری کنند". آنها اذعان کردند که با این وجود، شواهد اپیدمیولوژیک در مورد این موضوع متناقض هستند و برای تایید این یافته ها هنوز به مطالعات بیشتری در آینده نیاز داریم.

به گفته ی دکتر  Ciardulloو همکارانش، اگر این نتایج تأیید شوند، ممکن است با توجه به تعداد بالای بیماران تحت درمان با PPI و تأثیر دیابت بر عوارض و مرگ و میر ناشی از عوارض میکرو و ماکروواسکولار احتمالی آن، پیامدهای مهمی برای سلامت عمومی و عملکرد بالینی داشته باشد.

داده های کافی برای پشتیبانی از تغییر در عملکرد بالینی وجود ندارد

دکتر David A. Leiman، استادیار بخش گوارش درمرکز پزشکی دانشگاه دوک، در دورهام، کارولینای شمالی، که در مطالعه ی اخیر شرکت نداشت، گفت: یافته های فعلی با تجزیه و تحلیل اخیر سه مطالعه کوهورت آینده نگر بر روی کارکنان مراقبت های بهداشتی ایالات متحده که نشان دهنده افزایش تدریجی خطر ابتلا به دیابت با درمان طولانی تر با  PPI است، مطابقت دارد. اما او هشدار داد که اندازه ی این اثر نسبتاً کوچک است و ممکن است به عوامل مخدوش کننده ی باقی‌مانده یا اندازه‌گیری نشده مرتبط باشد.

دکتر لیمن گفت: در نهایت، به نظر نمی‌رسد که داده‌های کافی برای حمایت از تغییر در عملکرد بالینی از این مطالعه به تنهایی وجود داشته باشد و در نتیجه، پزشکان باید همچنان بیماران را با بهترین شواهد موجود در رابطه با مزایا و خطرات  PPIها آگاه کنند.

او خاطرنشان کرد که توصیه‌های اخیر انجمن گوارش آمریکا، غربالگری مقاومت به انسولین را در میان کاربران PPI توصیه نمی‌کند، بلکه توصیه می‌کند که تصمیم برای قطع مصرف PPI باید صرفاً بر اساس عدم وجود نشانه‌ای برای استفاده از PPI باشد و نه به دلیل نگرانی برای عوارض جانبی مرتبط با PPI.

دکتر لیمن گفت: پزشکان باید برای بحث در مورد خطرات توصیف شده ی مرتبط با PPI آماده باشند، اما آنها همچنین باید با تأیید مشخصات ایمنی و اثربخشی قابل توجه PPI در مدیریت علائم و پیشگیری از عوارض در صورت تجویز برای اندیکاسیون مناسب، احساس راحتی کنند.

انتخاب اول درمان برای اختلالات مرتبط با اسید

دکتر Ciardullo و همکارانش توضیح دادند که  PPIها برای بیماران مبتلا به اختلالات مرتبط با اسید مانند بیماری ریفلاکس معده، مری بارت و زخم معده و برای جلوگیری از خونریزی گوارشی در حین مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) به درمان اول تبدیل شده‌اند.

با این حال، چندین مطالعه شکستگی های بالقوه، هیپومنیزیمی، کارسینوئیدهای معده، بیماری مزمن کلیوی، زوال عقل و اسهال کلستریدیوم دیفیسیل را با استفاده طولانی مدتPPI ها شناسایی کرده اند و این عوامل می توانند تغییراتی در میکروبیوم روده ایجاد کنند که ممکن است در بروز دیابت و سایر بیماری های متابولیک ها نقش داشته باشد.

برای بررسی ارتباط بالقوه ی بین PPI و دیابت نوع 2، محققان داده‌های 777420 بیمار 40 ساله و بالاتر را که بین سال‌های 2010 تا 2015 در لومباردی ایتالیا تحت درمان با  PPI قرار گرفتند، تجزیه و تحلیل کردند.

از میان این تعداد، برای 50540 بیمار در طول پیگیری تا سال 2020 ، بیماری دیابت نوع 2 تشخیص داده شد(میانگین پیگیری 6.2 سال و بروز دیابت 10.6 مورد در هر 1000 نفر سال).

محققان 50535 بیمار مبتلا به دیابت را در طول پیگیری با 50535 بیمار کنترل که دارای سن، جنس و وضعیت بالینی یکسان بودند، مطابقت دادند.

میانگین سنی بیماران 66 سال و نیمی مرد بودند. بیشترین  PPIهای تجویز شده پانتوپرازول و امپرازول بودند و بیمارانی که برای آنها دیابت نوع 2 تشخیص داده شده بود، بیشتر از داروهای ضد فشار خون و کاهش چربی استفاده می کردند.

در مقایسه با بیمارانی که به مدت کمتر از 8 هفتهPPI دریافت کردند، خطر ابتلا به دیابت در افرادی که به مدت 8 هفته تا 6 ماه PPI دریافت کردند، پس از تنظیم سن، مشخصات بالینی، بیماری های همراه، درمان دارویی و نوع PPI، 19 درصد افزایش داشت[1].

برای بیمارانی که به مدت 6 ماه تا 2 سال PPI دریافت کردند، 43 درصد افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 گزارش شد[2]، و افرادی کهPPI  را برای بیش از 2 سال دریافت کردند، 56 درصد افزایش خطر ابتلا به این بیماری را داشتند[3].

محققان به محدودیتهای این مطالعه اشاره کردند از جمله این که این مطالعه، یک کارآزمایی تصادفی‌ و کنترل‌شده نبود و اطلاعاتی در مورد داروهای بدون نسخه ای که بیماران استفاده می کردند و عوامل مخدوش کننده مانند شاخص توده بدنی (BMI) یا سابقه خانوادگی دیابت که ممکن است بر نتایج تأثیر گذارند، وجود نداشت.

دکتر لیمن افزود: همچنین ممکن است بیماران از قبل به پیش دیابت یا دیابت تشخیص داده نشده، مبتلا بوده و علائمی مانند سوزش سر دل یا سوء هاضمه در آنها ناشی از عوارض مقاومت به انسولین بوده باشد که PPI برای آنها تجویز شده است، این موضوع باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/973394?src=#vp_2